HET IS FEEST want De Nationale Voorleeswedstrijd bestaat 25 jaar! Vanwege dit heugelijke feit zetten we enkele oud kampioenen in de spotlights.
Vandaag: Liedeke Pol: ‘Voorlezen is toneelspelen met je boek op schoot!’.
Wat is de leukste herinnering die je hebt aan de finaledag?
Het mooiste was de aanblik van mijn moeder die – toen ik als winnaar op het podium stond – vooraan stond te juichen, gerend vanaf de tribune waar mijn school zat. Ik voelde me ook vrij bijzonder toen de bus met mijn hele kla
s aan kwam rijden: voor mij?!
Wat is de leukste reactie die je kreeg toen je won? Van wie kwam die reactie?
Ik weet nu nog dat ik een boekje kreeg van de commissaris van de koningin: toen heel bijzonder als klein kind. Ook weet ik nog dat ik door de organisatie een fax in de handen geduwd kreeg van mijn tante Marieke vlak voordat ik op moest. Een fax!
Wat was de leukste activiteit in je jaar als Nationaal Voorleeskampioen? Waarom?
Ik was natuurlijk de eerste dus wellicht was er ook meer aandacht voor dan later. De dag na de finale zat ik bij Hans en Mireille bij Koffietijd met fake-taart. Ik heb in een film voor stichting Lezen gespeeld waar ik Jan Terlouw mocht interviewen, de kinderboekenweek geopend en heb heel veel voorgelezen. Heel bijzonder ook dat ik voor de ziekenomroep radio een verhaal heb ingesproken.
Lees je nog steeds voor? Aan wie?
Zeker. Aan mijn kinderen. En wordt nog steeds als oud voorleeskampioen gevraagd om voor te lezen. Maar ik spreek ook voiceovers in en lees daarmee eigenlijk ook nog steeds voor. Heerlijk!
Wat lees je zelf nu nog? Favoriete boek?
Ik lees in mijn vrije tijd niet heel veel meer. Lees veel voor mijn werk. Van vakliteratuur tot magazines. Laatste boek was van Martin Bril, Evelien!
Wat heeft het meedoen aan De Nationale Voorleeswedstrijd voor je betekent?
Veel. Het was mijn eerste publieke optreden. Wat daarna nog vaak is voorgekomen. Ik denk dat die finale daar wel de basis voor is geweest. Ik voelde me een koningin met mijn klas en al die aandacht voor iets dat ik heel onbewust deed en niet een bijzonder vond toen. Het blijft bijzonder dat ik kan zeggen dat ik Nederlands eerste voorleeskampioen was.
Wat wil je nieuwe deelnemers adviseren?
Ik geloof – toen ook al – in echte authentieke verhalen. Je moet proberen je publiek oprecht te raken. Spanning, emotie in je stem en intonatie. Maar vergeet vooral je non-verbale inzet niet. Want ook dat maakt dat mensen geboeid blijven. Ik zei toen al: voorlezen is toneelspelen met je boek op schoot.
Wat ik ook nog wil zeggen:
Ik blijf een grote ambassadeur van voorlezen. Heb mijn afstudeerscriptie aan de RuG ook over voorlezen kunnen schrijven. Blijf dus als stichting en voorleeswedstrijd ‘pionieren’ om kinderen en volwassenen te (kunnen) laten lezen!